Zo, het is al even geleden dat hier nog een post werd gedropt. De laatste keer dat hier een tekst te lezen was, ging deze over de film van Marijn Poels, The Primordial Code. Ik was deze film tegengekomen op het net en werd overvallen door de grote hoeveelheid pseudowetenschappelijke onzin die men erin aantrof. En, zo bleek later, dit was nog maar het topje van de ijsberg. Recente ontwikkelingen in het sociale medialandschap tonen een grotere stroom waarbij deze film een van de vele onbeduidende beekjes vormt in het alluviale landschap van de onzienrivier… het gaat om een stroming waarbij historische onzin boven komt drijven en kritiekloos geamplificeerd wordt, mogelijks met een socio-politiek doel.
Deze film vormde de springplank voor een nieuwe exploratie, een nieuw schrijven dat hoopt het plezier van het onderzoeken van bronnen te delen en aan te wakkeren.
Maar eerst moet wat eerst moet…
Enige beschouwingen over de film in kwestie leest u hier.
Op zich is het betreurenswaardig dat een prof psychologie of niet door heeft hoe sociale interactie werkt en hij met zijn titel autoriteit verleende aan deze pseudowetenschappelijke opeenhoping, of blijk geeft over onvoldoende kritisch vermogen te beschikken om door te hebben dat dit gewoon allemaal onzin is. Welk van beiden erger is, daar ben ik nog niet aan uit.
In ieder geval heeft het voor mij de deur open gezet om op verkenning te gaan. Deze verkenningstocht is/was meervoudig. Als jonge knaap van 8j was ik begeesterd door archeologie en mythologie. Zo las ik met veel plezier de Griekse mythen, alsook het verhaal van de ontdekking van Troje door Heinrich Schliemann, in deze versie:
Schliemann toonde voor mij wat het kon opleveren je dromen na te jagen, maar ook tot welke resultaten het kan leiden wanneer je de mythes wil geloven. Sommige plaatsen uit mythes bleken voorwaar ook echt bestaan te hebben. Ik wou zelf opgravingen gaan doen, of een mythische site gaan ontdekken.
Om een voor mij nog steeds onbegrijpelijke reden heb ik echter voor de studie psychologie gekozen en de geschiedenis lang links laten liggen. Echter, op een bepaald moment keerde deze interesse terug. Misschien als een voor mezelf gemaskeerd eerbetoon aan mijn inmiddels overleden vader? Ik zie het nog voor me, hoe hij steeds buiten op het terras geschiedenisboeken verslond. Na zijn overlijden ben ik dit ook beginnen doen, al had ik pas later door dat ik dat aan het herhalen was op dezelfde manier… In ieder geval, wanneer ik terugblik, dan zie ik me in mijn vroege tienerjaren artikels lezen over pseudo-archeologie. Het populair-wetenschappelijke tijdschrift “Kijk” deed hier regelmatig reeksen over: over tabletten met Egyptische hiërogliefen met daarop vliegtuigen of lampen, die achteraf met een tandartsboor gemaakt bleken. Of over de theorie dat Troje aan de Engelse kust zou liggen. Het fascineerde me toen reeds dat mensen zo ver wilden gaan om een ongeloofwaardige idee met hand en tand te verdedigen, en desnoods zelfs bewijsmateriaal te willen maken om de buitensporige claims mee te onderbouwen. Maar dan kwam de puberteit en werd dat alles bedolven onder tiener-interesses…
De laatste jaren raakte deze interesse zoals gezegd al weer wat afgestoft, maar sinds deze film van Marijn Poels richtte ik mijn blik ook weer op de pseudo-archeologie. Eens ik het roer van mijn navigator (browser) richting de pseudo-archeologie gewend had, belandde ik bij treasure trove aan pseudowetenschappelijkheid. Het is werkelijk onvoorstelbaar welke ideeën er allemaal op het internet paraderen. De oude neptheorieën als zouden de Egyptische piramides gebouwd zijn door aliens doken op. Deze inherent ronduit racistische theorieën, als zouden oude beschavingen of mensen uit ver vervlogen tijden niet in staat geweest zijn om deze piramides of andere megalithische monumenten te bouwen nemen sterk toe op het internet tegenwoordig. De theorie is dat ze niet over de inzichten of de tools beschikten om deze monumentale zaken te bouwen. Alsof ze geen stenen vlak konden houwen of schuren bv. Hoewel granieten stenen erg goed bruikbaar zijn om zandsteen mee te houwen, of zand dat daar overvloedig aanwezig is heel goed dienst doet als schuur-middel om stenen mooi vlak en egaal te krijgen. Maar dat is nog maar één aspect. Zo zijn er nog heel wat archeologische anomalieën die nog niet goed verklaard zijn die aanleiding geven tot speculatie over oudere civilisaties die ooit, voor de ijstijd, de missing link waren tussen de Egyptenaren, Sumeriërs, volkeren in Latijns-America,… gewoon omdat hun gebouwen wat op elkaar lijken… ja, de monumenten zijn in de hoogte gebouwd en bestaan uit opgestapelde stenen. En hoe stapel je die het beste op? De ervaring leert dat je dat het beste kan wanneer je ze kegelvormig stapelt of bouwt. Een bouwwerk is steeds stabieler wanneer de basis breder is dan de top…
En ja, die stenen verplaatsen konden ze ook niet. Dat moet dan wel met trillingen gebeurd zijn, misschien wel geluid?
Enable 3rd party cookies or use another browser
Het is inderdaad mogelijk een kei te verplaatsen met de trillingen die opgewekt worden met een didgeridoo, maar hele piramideblokken? Bemerking van mijn tienjarige dochter: de toeter die je daarvoor moet bouwen moet dan wel hééééél groot zijn. Hoe bouw je die dan? Of beter nog, hoe verplaats je die dan? Met een nog grotere toeter?
In ieder geval, trillingen zijn hot stuff in pseudo-wetenschappelijke middens. Laat ons even terugblikken naar die hier: https://woutermareels.substack.com/p/redeneren-met-is-als-schaken-met of dit: https://woutermareels.substack.com/p/the-gift-that-keeps-on-giving
Anderen zweren er dan weer bij dat de stenen eigenlijk “gegoten” geopolymeer zijn. Men vindt ook aanwijzingen dat de piramides eigenlijk powerstations waren om mee te communiceren met outer space, zoals Marijn ook beweert.
Maar er zijn nog theorieën die moet moeten bewijzen dat er wel aliens waren: bepaalde vaasjes die aan de binnenzijde zogezegd perfect rond gepolijst zijn, wat de Egyptenaren niet zouden gekund hebben, dus tools van aliens, dus: aliens. Dat er nog nooit zo’n werktuig gevonden is, zegt toch ook wel wat… maar ja, dan heb je de samenzweringstheorieën die beweren dat Big Archeology niet wil dat de geschiedenisboeken herschreven zouden worden, terwijl iedere archeoloog ervan droomt z’n naam te verbinden aan een wetenschappelijk verifieerbare baanbrekende ontdekking die geschiedenis zoals we die nu kennen op z’n kop zet… En daar vinden we weer aansluiting bij mijn collega met z’n Galileo Gambit: https://mattiasdesmetnederlands.substack.com/p/de-psychologie-van-totalitarisme . Het is blijkbaar iets van alle tijden. Zowel de archeoloog met de tandartsboor die kleitabletten namaakte in Kijk-magazine, als Desmet, als alle recente tiktokkers en mensen zoals Graham Hancock (van de Netflix-serie Ancient Apocalypse, https://www.netflix.com/title/81211003) trekken de Galileo-Gambit-kaart: hun compleet outlandish theorietjes worden natúúrlijk verworpen, en dan is dus door de elite van Big Archeology die niet verdragen kan dat ZIJ de waarheid aan het licht brengen. Ze worden gecanceld, dus wat ze zeggen is de waarheid…
Wat ze doen is geen onderzoek, met een hypothese die ze trachten te falsifiëren of bevestigen door genuanceerd en nuancerend bewijsmateriaal af te wegen tegenover elkaar… neen, ze vertrekken van een hypothese en sprokkelen en hoop losse draadjes bij elkaar die de stelling bevestigen, en indien niet verdraaien ze die desnoods wat tot het wel past. In plaats van kritisch analyseren zie je ze hier eerder een narratief construeren. Alsof het postmodernisme, dat ervan uitgaat dat alles een mentaal construct is, nu wijd verbreid raakt. Waardoor de creatie van narratieven, van mentale constructies, nu lijkt door te gaan voor de nieuwe versie van wetenschap.
En natuurlijk is - voor deze lieden althans - het beste bewijs bewijs dat afwezig is: dan kan men paranoïde speculeren over de reden van afwezigheid (een cover-up wat had je anders gedacht, zat je weer te slapen?), zoals de zogenaamde verdwenen reuzenbeenderen op Malta die - zo blijkt bij Marijn Poels in Primordial Code - op mysterieuze wijze door mannen in zwarte pakken werden opgehaald… Of bij ontbreken van degelijk bewijs kan men er natuurlijk fabriceren. Zo liet men Marijn poels enkele herbivorentanden zien en hij geloofde direct dat het reuzentanden waren… Wanneer je niet veel weet ben je makkelijk te foppen. Maar je kan, zoals collega als Desmet propageert ook gaan voor de onbemiddelde seminale “religieuze” ervaring waarbij je er voor kiest alle eerder ervaring en kennis aan de kant te schuiven… (https://woutermareels.substack.com/p/2-beschouwingen-bij-de-psychologie) Zoiets heet “Opzettelijke Goedgelovigheid” (Wilful gullability): het uitschakelen van alle kritische denkvaardigheden, zodat je schaamteloos kunt rapporteren over alles en nog wat dat over het internet glijdt terwijl je zelf de vermoorde onschuld speelt door te zeggen: "Hier is een gerucht. Het is niet van mij. Hé, ik ben maar een commentator" (backdrop: ik moet advertentiegeld krijgen). Meestal leidt dat tot onzin. Voorgaande premissen aan de kant zetten om tot nieuwe inzichten te komen is onontbeerlijk voor de wetenschap, maar kennis geheel terzijde schuiven is gewoon crimineel dom.
Heden wordt het internet overspoeld door luid-roepende herauten van de verborgen waarheid die stellen dat wat zij zeggen quasi onbekend is, niet mag geweten worden… moeten ze voor zichzelf vrezen? Ik heb deze gimmick al zo vaak gezien sinds Kijk-magazine dat ik verbaasd was dat iemand bij wie men intelligentie veronderstelt hem nog durft boven te halen en dan met een serieus afgestreken gezicht beweert dat ie deze gimmick niet opvoert…
Zelfde verhaal vind je bij de flat-earthers, u wel voldoende bekend, meen ik.
Een interessante theorie is die zin is die over Tartarije. De basisidee is dat een oude beschaving van reuzen bedolven werd onder de modder, dat er hier en daar nog gebouwen zijn die hierop wijzen (de overeenkomsten tussen de aangeduide gebouwen zijn vaag, de dateringen lijken er ook niet toe te doen enz…). De theorie zit zo simplistisch in elkaar dat ze op 1-2-3 te debunken is, maar toch scoort ze hevig op het net. Meer info hierover bij Frank Verhoft: https://www.luminati.be/category/tartaria/. De reuzen, die recentelijk zo belangrijk blijken, linken m.i. aan de nephilim: de reuzen uit de bijbel: https://en.wikipedia.org/wiki/Nephilim
Blijkt dat veel van deze onzin ook gesponsord wordt. Het vermoeden is dat er een sterke invloed uitgaat van creationisten, fundamentalistische christelijken voor wie de bijbel letterlijke is en de aarde 6000 jaar geleden werd geschapen, racisten die niet kunnen verdragen dat andere (oude en niet-witte) culturen vroeger reeds ver geëvolueerd waren en dingen konden die ze nu niet zelf kunnen bedenken. Ze ontkennen bv ook het bestaan van dino's, want die stonden niet in de bijbel. Afstamming van apen, en dus evolutieleer in z’n geheel, why not, zijn dus ook afgeschreven. Dat er oude artefacten in onder de grond gevonden worden wijzen dan op de moddervloed en het feit dat de aarde maar 6000 jaar oud is. Beenderen kunnen niet oud zijn want die vergaan op korte tijd, dus de dinobotten zijn nep… Hoe zeg ik dat ik iets niet begrijp zonder te zeggen dat ik het niet begrijp? Dinobotten bevatten geen ‘bot’ meer, dat bot is geheel gefossiliseerd tot gesteente… En dat dan ook weer de eigen theorie over botten van reuzen zou onderuit halen doet er blijkbaar niet toe.
Anomalieën zoals een zogezegd pikhouweel dat ingekapseld zit in een miljoen jaren oude rots worden nagemaakt om te bewijzen dat de dateringsmethoden niet kloppen.
Er worden op basis van foute stratische C14-dateringen van onbepaald organisch materiaal foute analyses gemaakt om aan te tonen dat een land veel oudere monumenten heeft dan gedacht… Zo zouden er in Bosnië en in Indonesië piramides staan van meer dan 20.000 jaar oud. Geheel onbewezen, daar niet van. Het is wel bewezen dat de Bosnische gewoon een berg is, en dat de Indonesische in de laagste bodemlaag organisch materiaal bevatte van meer dan 22 millenia oud. Bladeren en takken zeggen niets over een cultuur… de context die nodig is om deze elementen nuttig te bespreken en kaderen ontbreekt geheel, maar dat houdt Graham Hancock en enkele mensen in de Indonesische regering niet tegen blijkbaar. In Indonesië worden deze valselijke claims aangegrepen door de overheid om hun oeroude geschiedenis te promoten, wat past binnen een nationalistische agenda. Ook in Turkije en Egypte ziet men dat archeologie ingepast wordt in nationalistische propaganda. Geschiedenisvervalsing met een propaganda-doel… waar hebben we dit nog gezien?
Enz enz enz… de hoop onzin is eindeloos. En onze jongere generaties krijgen dat te slikken. Uren en uren wordt deze onzinbrij in hun brein gepompt via Youtube, Tiktok en nu ook serie sop Netflix… Je denkt dat ze leren hoe do your own research werkt, maar ze leren er vooral foute dingen en bovenal, leren kritische zin af. Tegenspraak, zo leren ze, tegenspraak van mensen met kennis in het vakgebied is alleen maar de elite die de waarheid wil onderdrukken. Wanneer vorig jaar een meisje viraal ging op tiktok toen ze in een 1minuutfilmpje beweerde dat het Romeinse rijk fictie was en dat er niet 1 archeologische vondst dat verhaal over Rome ondersteunt, kreeg ze zoveel bereik dat echte archeologen het nodig vonden een tegenoffensief te lanceren. Dit heeft niet het verhoopte effect spijtig genoeg: Big Archeology slams back. The elite doesn’t want you to know the truth!
Hierna slaan we een nieuwe weg in… met een nieuwe zoektocht…