28 Ales Stenar en de jacht naar het licht continued
“Periplous” of “reisverslag”
Een reeks over geschiedenis, archeologie, pseudo-archeologie, bronnenonderzoek, mythologie, social media, politieke propaganda, conspiracies en gewoonweg nog meer geschiedenis...
Meer informatie over de reeks 'Periplous' en overzicht van de teksten
4.7.25, 20u40
Vertrokken.
De zon staat laag, over staat het gras hoog. Het wappert traag in de lome ondergaande zon. Zomer. De laatste hittegolf is net voorbij
We zijn nog maar 2 weken na midzomer en de dagen beginnen al weer voelbaar te korten.
We rijden de 12 uur durende rit 's nachts en in de vroege ochtend van 05.07.25 zitten we op de Oresund-brug, bekend van de steengoede serie The Bridge.
De eerste tussenstop is Ales Stenar nabij Kåseberga.
Ales Stenar is een steenschip megaliet in de buurt van Kåseberga in de Zuid-Zweedse provincie Skåne län. Ales Stenar is waarschijnlijk 1400 jaar oud en stamt uit ongeveer 600 na Christus, dat is de Vendeltijd aan het einde van de Noordse IJzertijd. Ze liggen in de vorm van een schip, met de ene zijde gericht op de zonsopgang bij Midzomer en de andere op die van de Winterzonnewende (Jüle). Ze liggen op 55° 23′ N, 14° 3′ O
Pytheas bezocht mogelijk een ook een megalitisch wanneer hij op Lewis de Callanish Standing Stones bezocht, gelegen op een iets hogere noorderbreedte, nl 58°11′51″N 6°44′43″W . De Callanish Stones is een verzameling van staande stenen bij het dorp Calanais aan de westkust van het eiland Lewis, een van de Schotse Buiten-Hebriden. De structuur werd opgericht in de vroege bronstijd tussen 2900 en 2600 v.Chr. Het betreft een kruisvormig patroon met steencirkel. Ze waren dus ook een heel eind ouder dan de Ales Stenar. Het leek leuk hier bij de Ales Stenar een kleine echo te vinden van Pytheas (vermoedde) ontmoeting met deze
Callensish Standing Stones.
Hierna zijn we even gaan dutten van 12u tot 16u. De keuze van dit uur van reizen en slapen was ingegeven door de volgende idee: 1 graad noorderbreedte is 110km.
Door gedurende de nacht dan aan 110km/uur pal noordwaarts te rijden, was de gok, konden we de misschien de totale verduistering voorblijven...
De jacht naar het licht voorbij de nacht...
Foto's tussen 22u en 03u, genomen om het uur:
Het is dus nooit echt donker geworden op die manier, hoewel dat wel het geval zou geweest zijn bij een lager tempo of mits een tussenstop.
Dit moet Pytheas ook wel opgevallen zijn, dat naarmate hij noordelijker trok de nachten korter werden…
Wat ook opvalt is dat de dieren zich ook laten ontregelen door het licht. Zo konden we rond 03u30 's nachts bij vol licht een vosje filmen.